Δεν με πείθουνε πλέον οι ρίμες τους,
τα μεγάλα κατορθώματα τους.
Θα δεχόμουν πως έχουν ευθύνες
άμα δεν μένανε με την μαμά τους.
Και αφού ζω στο μπουρδέλο και τρέφομαι τρέχω,
στα αρχίδια μου όλα τα στάτους
τα μεγάλα τα λόγια τα λένε μικρόμυαλοι,
καλύβοντας τα σκατά τους.

Δεν μεγάλωσα εύκολα τσίκο,
ούτε γιορτές, ούτε αργίες.
Εγώ με τα δύο αδέρφια μου
δίχως γονείς και ιδιοκτησίες.
Πάντα θυμάμαι να δούλευα, ντίλια και οικονομίες
και άμα δεν είχα το ραπ να με σώζει,
έμπλεκα με μαλακίες.

Και αν έχω φράγκα στην τσέπη
λόγος δεν σου πέφτει.
Θα κάνω το παν για να ζήσω
μα όχι το ψεύτη, ούτε τον κλέφτη.
Έχουμε όλοι στην κόλαση από μια θέση,
άγιος δεν είναι κανείς,
ένας αδύναμος μέσα στην μέση
και γύρω του όλοι εμείς.

Έτσι ο νόμος της ζούγκλας,
γάμα τον νόμο του Murphy.
Ο πιο δυνατός είναι ελεύθερος κι από πάνω τον κάτω ελέγχει.
Έτσι ήταν τα πράγματα πάντα, δέξου τα και προχώρα,
θα κριθούμε και εγώ και εσύ όταν έρθει εκείνη η πουτάνα η ώρα!

Να σου δίνανε το πολυπόθητο σου ένα εκατομμύριο,
εκεί να σε έβλεπα ήρωα, θα πάλευες το μεγαθήριο;
Θα τα έδινες πίσω όλα με μια, για τον μεγάλο σκοπό σου
ή μόνο φρου φρου και αρώματα και ότι αρπάξει το κωλόσουφρό σου;

20 χρόνια διάρκειας 20 χρόνια τροχάδην.
Όταν το εργαλείο το πήγαινα πάντες
οι άλλοι πηγαίνουνε βάδην.
Τι να το κάνεις το ραπ αν δεν το ‘χεις σου πέφτει βαριά η σκανδάλη,
η γλώσσα σου τρέχει πιο γρήγορα από το μυαλό και πέφτεις σαν κουράδι!

Σαν φωτιά η δίψα δεν σταματά!
Δωσ΄ μου αέρα να συνεχίσω, και ότι μισείς θα αφανίσω.
Σαν φωτιά στο διάβα μου την φθορά
να καταστρέψω ώστε να ανθίσω,
αρκεί να το κάνω μαζί σου!

Στιγμές που δεν ξέρω τι γίνεται
και δεν μου σκάει να γράψω.
Η ανασφάλεια εγείρεται
μα πρέπει να την υποτάξω.
Χάνω τη γη από τα πόδια μου,
νιώθοντας ξοφλημένος
μα εκεί είναι που σφίγγω τα δόντια μου
και έρχομαι ολοένα και πιο καυλωμένος.

Ξέρεις τι είναι σκοτάδι και γιατί όλα είναι εφήμερα;
Που κολλάμε στο χθες και το αύριο χάνοντας όλο το σήμερα.
Πες μου, στον καθρέφτη τα γκρίζα κοιτάζω και πιο πίσω από αυτά τις ουλές μου
κι όσοι τυχαίνει να κράζω γίνονται οι νέοι πρωταγωνιστές μου!

Έχει γίνει το trash η αγάπη μας
και η κόλαση στο κρεβάτι μας,
έτσι είναι η φάση μας, οίκος η "Ελλάδα",
κατάρα η ευχή του πελάτη μας.
Νέα τάξη πραγμάτων αγάπη μου
δεν είναι η μόνη υπαίτια,
δεν σου φταίει κανείς αν βολεύεσαι μόνο στα εύκολα και όσα είναι μέτρια!

Αν δεν θες να κουράζεις τις σκέψεις σου
πάρε τον εύκολο δρόμο,
αρκέσου μονάχα στις στέψεις και τις ενέσεις σου με κολλαγόνο.
Ποιος είμαι ‘γω να σε κρίνω άλλωστε;
Άραξε και αύριο δεν ξέρουμε αν θα ‘μαστε, μέχρι τότε φαρμάκι θα φτύνω.

20 χρόνια εξαπλώνομαι, μεγεθύνοντας τον πυρήνα.
MCs προσβάλω και αγχώνονται, λος,
τους βάζω σε καραντίνα.
Αν παραβείς τον κανόνα είσαι θύμα, ελέγχω την φάση κοινώς,
στο θρόνο φοράω κορόνα και βγαίνω στο δρόμο γιατί είμαι ο ιός!

Σαν φωτιά η δίψα δεν σταματά!
Δωσ’ μου αέρα να συνεχίσω, και ότι μισείς θα αφανίσω.
Σαν φωτιά στο διάβα μου την φθορά
να καταστρέψω ώστε να ανθίσω
αρκεί να το κάνω μαζί σου!

Να κλείνεις τα μάτια κατ’ εντολή πάει πολύ,
θέλω ελεύθερος όσο υπάρχω να ζήσω,
νόμιζες με έριξες στη φυλακή ρε αδαή
μα μου έδωσες χρόνο καλύτερα να με γνωρίσω!